วิธีการและเคล็ดลับการเก็บออม
บทนำ
ความเชื่อที่ว่าเศรษฐีืคือคนที่ใช้ชีวิต อย่างสุขสบาย, กินอยู่อย่างหรูเริด, บ้านเป็นคฤหาสน์หลังใหญ่อย่างกะวัง, รถหรูคันงาม, ชอปกระจาย กินใช้อย่างฟุ่มเฟือย, ข้าทาสบริวารตามเป็นพรวน ฯลฯ
เป็นเพียง "ภาพมายา" ที่วงการโทรทัศน์สร้างขึ้นมาทั้งนั้น (อันนี้น่าแปลกที่ละครต่างประเทศไม่เคยสร้างภาพความรวยแบบนี้ ไม่ว่าจะเป็นเกาหลี, ญี่ปุ่น, อเมริกา มีแต่ละครไทยนี่แหละ ไม่ว่าจะเก่าแบบบ้านทรายทอง หรือล่าสุดแบบวนิดา)
การวิจัยเกี่ยวกับ พฤติกรรม "คนรวย" ในสหรัฐอเมริกาต่อเนื่องเป็นเวลากว่า 20 ปี โดยสัมภาษณ์เก็บข้อมูลคนที่มีทรัพย์สินเกิน 1 ล้านเหรียญ (ซึ่งมีเพียง 3.5% ของประชากรทั้งประเทศ) กว่า 500 คน และสำรวจข้อมูลผู้ที่มีรายได้สูงอีกกว่า 1 หมื่นคน
พบว่าเศรษฐีส่วน ใหญ่ไม่ได้มีชีวิตหรูหราฟุ่มเฟือย และปัจจัยที่ส่งเสริมให้ฐานะมีความมั่นคงอยู่ได้ เกิดจากพฤติกรรมสำคัญ 7 ประการ อันได้แก่
- มีความมัธยัสถ์ รู้จักเก็บหอมรอมริบ ใช้จ่ายน้อยกว่าเงินที่หาได้
- มีการจัดสรรเวลา พลังงาน และเิงิน อย่างมีประสิทธิภาพในการสะสมความมั่งคั่ง
- มีความเชื่อว่าอิสรภาพทางการเงิน สำคัญกว่าการแสดงออกซึ่งฐานะอันสูงส่ง
- ไม่ได้คาบช้อนเงินช้อนทองมาตั้งแต่เกิด พ่อแม่ไม่ได้อุ้มชูด้วยเงินทอง (อันนี้มีข้อมูลชัดเจนว่า โดยเฉลี่ยความมั่งคั่งร่ำรวยที่ส่งต่อผ่านจากรุ่นพ่อแม่ ลงมาลูกหลาน มักจะ maintain ได้ไม่เกิน 3 generations จะเสื่อมถอยลง)
- ลูกหลานที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว สามารถพึ่งพาตนเองได้
- มีประสบการณ์และทักษะในการแสวงหาโอกาส
- มักเป็นเจ้าของธุรกิจส่วนตัว หรือประกอบวิชาชีพอิสระ
"คนที่รวยจริง (be rich) ไม่ใช่คนที่ดูรวย (look rich) อย่างที่เราเข้าใจกัน"
เคยสังเกตหรือเปล่าว่าคนที่รวยเฉียบพลัน (acutely rich) มักมีฐานะจนลงหรือแย่ลงกว่าเดิม ไม่ว่าจะเป็นอดีตนักแสดง, ดารา, ตลก, อดีตนักมวยแชมป์โลก หรือนักกีฬาเหรียญโอลิมปิก ฯลฯ มีซักกี่คนที่ยังคงเก็บสะสมเงินทองทรัพย์สมบัติที่ได้มา หรือต่อยอดทรัพย์สินเหล่านั้นให้เพิ่มขึ้นได้ รายได้, เงินรางวัล, ทอง ฯลฯ ที่ได้มามันหายไปไหนหมด ?
ดังนั้น การมีเงินอย่างเดียว ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอะไร หรืออาจทำให้ปัญหามันมากขึ้น ถ้าเราไม่มีวิธีคิด หรือความรู้ในการจัดการที่ถูกต้อง
เป้าหมายของอิสรภาพทางการเงิน (financial freedom / financial independence) ไม่ได้แปลว่าเราจะรวย แต่หมายถึงว่าเราต้องการมีหลักประกันทางการเงินที่มั่นคง เพียงพอที่จะใช้ชีวิตได้อย่างสุขสบาย สมควรแก่อัตภาพโดยไม่ต้องพึ่งพาใคร และไม่ต้องหวาดผวากับปัญหาเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ในการใช้จ่ายเพื่อการดำรงชีวิตอย่างมีคุณภาพ
เพื่อน ๆ ต้องการอิสรภาพทางการเงินกันหรือเปล่า?
เป้าหมายของอิสรภาพทางการเงิน ดูยังไง
จริง ๆ มีหลายสูตร แต่ที่จะให้เพื่อน ๆ ลองใช้แบบง่าย ๆ ก็คือ
- ดูว่าค่าใช้จ่ายต่อเดือนของเราที่จะกินอยู่แบบพอมีพอใช้สบาย ๆ ในตอนนี้มันซักเท่าไหร่
- คิดว่าเพื่อน ๆ จะทำงานต่อไปอีกซักกี่ปี
- ให้คำนวณค่าใช้จ่ายเมื่อถึงเวลาเกษียณ ตามเงินเฟ้อเฉลี่ยเมื่อเวลาผ่านไปถึงปีที่เกษียณ
- คำนวณว่าถ้าเราต้องการทรัพย์สินให้ทำงาน สร้างผลตอบแทนให้ได้เท่ากับค่าใช้จ่ายนั้น เราต้องมีทรัพย์สินซักเท่าไหร่
ยกตัวอย่างง่าย ๆ มาให้ดู
สมมติว่า เราต้องกินอยู่ใช้จ่าย ในแต่ละวันทุกวันนี้ มีค่าใช้จ่ายเดือนละ 2 หมื่นบาท และทำงานต่อไปอีกซัก 20 ปีจึงจะเกษียณ ที่อัตราเงินเฟ้อเฉลี่ยปีละ 3.5% ใน 20 ปีข้างหน้า เงินจะมีค่าเหลือเพียงครึ่งเดียว ดังนั้นที่ 20 ปีข้างหน้า เราต้องการเงินใช้จ่ายเดือนละ 4 หมื่น จึงจะเพียงพอ (การคำนวณเงินเฟ้อระยะยาวเฉลี่ยปีละ 3.5% ซึ่งใกล้เคียงกับอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจในระยะยาว ระยะเวลา 20 ปี ดอกเบี้ยจะทบต้นจาก 100 -> 198.98)
ถ้าทรัพย์สินของเรา ทำงานให้เราด้วยผลตอบแทน 5% ต่อปี (เอาแบบปลอดภัย ไม่ต้องตื่นเต้นกับดัชนีตลาดหลักทรัพย์ ก็ลงทุนพวกพันธบัตรรัฐบาล, หุ้นกู้ ควรจะได้ผลตอบแทนเฉลี่ยประมาณนี้) เราจำเป็นต้องมีทรัพย์สิน = (40,000 x 12 x 100)/5 = 9,600,000 บาท
หมายความว่าเรามีเวลา 20 ปีในการหาเงินให้ได้ประมาณ 9 ล้าน 6 แสนบาท เราก็จะเกษียณได้อย่างมีความสุข
หรืออีกสูตรนึง แบบง่ายๆ คือ เป้าหมายทางการเงิน ประเมินจาก
WEALTH RATIO = รายได้จาก “สินทรัพย์” / รายจ่าย
ควรให้ WR > 1 จึงจะมีอิสรภาพทางการเงินได้
หมายเหตุ
สินทรัพย์ = สิ่งที่ผลิตรายได้ให้เรา สม่ำเสมอ แม้เราจะไม่ได้ทำงาน แต่สิ่งเหล่านี้จะทำงานหาเงินแทนเรา เช่น หุ้น ตราสารหนี้ บ้าน/ อสังหาริมทรัพย์ที่มีไว้เช่าหรือขาย
ทรัพย์สิน = สิ่งที่ผลาญเงินเราสม่ำเสมอ เช่น รถ (ใครบอกว่าเป็นทรัพย์สิน มันผลาญเงินคุณตะหาก ค่าน้ำมันเอย ค่าซ่อมบำรุงเอย) บ้านที่มีไว้อยู่อาศัยเอง เป็นต้น
“เป้าหมายทรัพย์สินที่ท่านควรมี” = อายุ x รายได้ทั้งปี / 10
เช่น ของผม ตอนนี้มีรายได้ตลอดปี 1.68 ล้าน อายุ 38 ปี ผมควรมีเงินเก็บ 6,384,000 บาท นั่นคือเป้าหมายขั้นต่ำที่ต้องไปให้ถึง เพราะถ้าไม่ถึงแล้ว ตอนที่เราเกษียณ จะลำบากมาก
แล้วมันจะทำได้ไงล่ะ รายได้ตอนนี้ออกจะ เบี้ยน้อย หอยเล็กกันขนาดนี้.........
บทที่ 1 สมการคนจน vs. สมการคนรวย
บทนี้จะว่าด้วยเรื่องเงินเก็บออมกันก่อนเลย....................
ทำไมหลายคนมีเงินเดือนสูงแต่ไม่รวยซักที
ทำไมคนส่วนน้อยบางคนมีเงินเดือนนิดเดียว แต่กลับมีเงินเก็บพอกพูนขึ้นทุกวัน ?
เป็นเพราะสมการในการใช้ชีวิตต่างกัน
คนส่วนใหญ่ที่จนตลอดชีวิต เป็นเพราะเขามีสมการในการใช้ชีวิตว่า
รายได้ – ค่าใช้จ่าย = เงินเก็บออม
สมการนี้ฝังหัวพวกคุณใช่มั้ยครับ แต่มันคือ "มิจฉาทิฐิ" เป็น "ความเห็นผิด" อย่างยิ่งยวดดดด
หลายคนอาจจะเถียงว่า โหย แค่จะกินจะใช้ยังชักหน้าไม่ถึงหลังเลย จะเอาที่ไหนมาเก็บ????
งั้นผมถามกลับมั่ง...........
คุณบ่นว่าคุณจนจะตัยหอง แล้วทำไมถึงมีเงินจ่ายค่ารายเดือนมือถือทุกเดือนไม่เห็นถูกระงับเบอร์??
คุณบ่นว่าชักหน้าไม่ถึงหลัง แล้วทำไมถึงมีเงินจ่ายค่าเช่าบ้านทุกเดือน ไม่ถูกไล่ออกจากบ้าน????
คุณบ่นว่าจนกรอบจะแย่ แล้วทำไมมีตังค์กินข้าวทุกมื้อ ไม่เห็นอดอยาก ?????
เพราะ คุณ"รู้อยู่แล้ว" ใช่มั้ยครับ ว่าค่าใช้จ่ายสำหรับพวกนี้เดือนนึงประมาณเท่าไหร่ และคุณก็ "กันเงินไว้แล้ว" สำหรับจ่ายพวกนี้ใช่มั้ยครับ?
ให้ทำอย่างนั้นกับเงินเก็บบ้างสิครับ!!!!!
ทันที ที่เงินเดือนออก หักออกมาเป็นจำนวนที่คุณ"รู้อยู่แล้ว"ว่าวางแผนจะเก็บเท่านี้ทุกๆเดือน และ "กันเงินไว้แล้ว" สำหรับหยอดกระปุก ไม่ยอมให้กระปุกแห้งเหี่ยวอีกต่อไป
หักเอาเงินเก็บออกมาก่อน ถ้าฝากธนาคาร ต้องเป็นบัญชีฝากประจำฝังตุ่ม ไม่มีบัตรATM ไม่มีการถอน รักษายิ่งชีพ เพราะมันคืออนาคตของคุณ
แล้วจึงหักเงินที่คุณ "รู้อยู่แล้ว" ว่าค่าใช้จ่าย fix ต่อเดือนมีอะไรบ้าง ค่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ โทรศัพท์ เป็นอันดับต่อไป
เหลือเท่าไหร่นั่นแหละ จึงจะเป็นค่าใช้จ่าย ที่คุณต้องเอาตัวให้รอดถึงสิ้นเดือนให้ได้ด้วยจำนวนเงินแค่นั้น
อย่าบอกว่าเป็นไปไม่ได้..............
ลูกกบลูกเขียดออกมาจากไข่ ไม่มีพ่อแม่เลี้ยงดู มันยังดิ้นรนโตขึ้นมาด้วยตัวเองได้
เราเป็นคนมีสติปัญญา เหลือเงินให้เราแค่นี้ ต้องเค้นปัญญาทุกเม็ดมาหาทางเอาตัวรอดด้วยเงินแค่นี้ให้ได้.......
สรุปว่า สมการของคนรวยก็คือ " รายได้ – เงินเก็บ = ค่าใช้จ่าย "
สลับข้างกันแค่นี้ คุณจะรวยทันที !!!!!!
ระหว่างรอผมพิมพ์บทที่ 2 ขอเชิญเพื่อนๆช่วยกันแชร์ว่า
ถ้าคุณใช้สมการคนจน ใส่ตัวเลขจริงๆของคุณลงไป จะเหลือเงินเก็บต่อเดือนเท่าไหร่
ถ้า คุณใช้สมการคนรวย ใส่ตัวเลขลงไป จะเหลือเงินให้ใช้จ่ายต่อเดือนเท่าไหร่??? คุณจะอยู่รอดด้วยเงินที่เหลือได้อย่างไรบ้าง ลอง discuss ถกเถียงกันหน่อยดีมั้ย
อย่าให้ผม lectureฝ่ายเดียว มาโต้ตอบ มา workshop เชิงปฏิบัติการกันดีกว่า..............
บทที่2 แบ่งเงินใส่ซอง 4 ซอง
รู้ไหมว่าพระพุทธเจ้าของเราได้ทรงสั่งสอนธรรมะสำหรับฆราวาสผู้ครองเรือนไว้มาก
หนึ่งในนั้นคือการเก็บเงินและการบริหารเงิน
มีจริงๆในพระไตรปิฎก ใครไม่เชื่อไปเปิดดูได้
แต่ที่ amazing กว่านั้นคือ ไปเปิดหนังสือว่าด้วยการเก็บและบริหารเงินทุกเล่ม
จะพบว่า เศรษฐีระดับโลกส่วนใหญ่ ใช้หลักการเดียวกันนี้หมดเลย
ไม่รู้ว่าแอบมาอ่านพระไตรปิฎกไปเขียนตำรากัน หรือว่าเกิดบรรลุเองโดยธรรมชาติไม่ทราบได้???
แต่สรุปว่าดังนี้...............................
พระพุทธองค์ทรงสอนว่า การครองเรือนต้องแบ่งเงิน ที่หาได้มาแยกเป็น 4 ส่วนคือ
- เงินใช้หนี้ : มีหนี้ก็ใช้ซะ ถ้าไม่มีส่วนนี้คือเงินใช้หนี้บุพการีและผู้มีพระคุณ บำรุงพ่อแม่ให้ท่านสุขสบาย
- เงินใช้จ่ายในครอบครัว : ค่าใช้จ่ายทุกอย่าง รวมทั้ง เลี้ยงดูบริวารลูกน้อง
- เงินออม : หมายถึงเงินออมฝังตุ่มจริงๆ ไม่ใช่บัญชีออมทรัพย์ ต้องไม่มีบัตร ATM ห้ามแตะ ถ้าไม่ใช่ภาวะฉุกเฉิน
- เงินลงทุน : เพื่ออนาคต ยังไงก็ต้องเอาเงินมาลงทุนต่อเป็นเงินใหม่นะ ตรงนี้ให้นับรวมถึงเงินทำบุญด้วย เพราะบุญคือการลงทุนเพื่ออนาคตเสมอ
(ขอเพิ่มตรงนี้นิดนึง หลายคนอาจเถียงว่าฝรั่งมังค่าเค้านับถือศาสนาอื่นไม่เชื่อเรื่องบุญ ทำไมเขารวยจัง ขอตอบเลยว่าใช่ครับ แต่ไม่ใช่ฝรั่งที่เป็นมหาเศรษฐีครับ
คุณ ลองศึกษาประวัติ warren buffet , Bill Gates , Steve Jobs คนเหล่านี้เชื่อเรื่องกรรมมากๆๆๆๆๆ และเขาเหล่านี้ทำบุญบริจาคทานทุกอย่างสม่ำเสมอ ตั้งแต่สมัยยังจนกรอบ สมัยหนุ่มๆแล้วครับ พวกเขามักสอนด้วยว่า จงเริ่มหัดทำบุญตั้งแต่วันที่คุณยังจนนี่แหละ ไม่งั้นจะไม่มีวันมั่งมีอย่างเค้า...)
เหมือนคู่มือเก็บเงินที่เราอ่านเลยเนอะ ไม่น่าเชื่อว่าพระองค์สอนมาแต่โบราณ
แต่ ปัญหาคือ ทุกคนพออ่านตรงนี้เสร็จแล้ว จะเข้าใจผิดเหมือนกันหมดว่า ได้เงินมาแล้วต้องแบ่ง 4ส่วนเท่าๆกันก้อนละ 25% ซึ่งเป็นความเข้าใจผิดสุดๆ
เพราะ คนส่วนใหญ่เข้าใจอย่างนั้นเลยบอกว่า "ฉันจะมีเงินเก็บได้ไง แค่ใช้จ่ายกะใช้หนี้ ยังชักหน้าไม่ถึงหลัง" พอมีมิจฉาทิฐิเหล่านี้ เลยไม่มีความเพียร ในการเก็บ สุดท้ายก็ไม่มีเงินเก็บ
ความจริงคือให้แบ่งสี่ส่วนไม่ต้องเท่ากัน ตามแต่ความเหมาะสม แต่ยังไงก็ต้องแบ่ง
เช่น ของนายจนจัง อาจต้องเป็นเงินใช้หนี้ซะ 50% ค่าใช้จ่าย 45% เงินออม 3% ยังไงก็ต้องมีลงทุน 1-2% เริ่มจากการลงทุนน้อยๆ เช่นสลากออมสิน 50 บาท ต่อเดือน ให้ขอทาน 10 บาทต่อเดือน ใส่บาตร 1 ครั้งต่อเดือน ก็ยังดี ทำไมน่ะเหรอ? เพื่อสร้างนิสัยไง ถ้าไม่เริ่มจากบาทแรก ก็จะไม่มี 10 บาทในเดือนที่สอง จะไม่มีร้อยบาทในเดือนที่สามที่จะตามมา.....
เมื่อ บริหารแบบนี้แล้ว ต่อๆไปการเงินของเราจะเริ่มมีระบบ อัตราส่วนจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เชื่อมั้ยเศรษฐีส่วนใหญ่ยังมีหนี้อยู่เลย แต่ตัวเลขจะเปลี่ยนเป็น
ใช้หนี้ 10% รายจ่าย 10% เงินออม40% เงินลงทุน 40%
และเมื่อสบายแล้วรวยแล้ว ก็อาจเปลี่ยนเป็น
ใช้หนี้ 1% รายจ่าย 5% เงินออม 34% เงินลงทุน 60% อย่างนี้เป็นต้น
บทที่ 3 บริหารเงินเก็บ
ดูที่ซองเงินสี่ซองในบทที่สอง บทนี้จะ focus ไปที่ซองเงินเก็บแค่ซองเดียวครับ
โดย ในซองเดียวนี้ เราจะแยกเงินออกมาใส่ตุ่มย่อยอีก 3 ตุ่ม A B C โดย เราจะไล่ตักเงินใส่ตุ่ม A ให้เต็มก่อน แล้วจึงไปใส่ตุ่ม B แล้วค่อย ตุ่ม C ตามลำดับ
นั่นคือ เราต้องให้ความสำคัญกับ ตุ่ม A > B >C ตามลำดับ ทำไมน่ะหรือ??
มันก็กลับมาที่คำถามว่า " เราเก็บเงินไปเพื่ออะไรครับ? "
คำตอบมีหลายอย่าง ส่วนใหญ่จะวนอยู่กับ
- เอาไว้ใช้ยามฉุกเฉิน
- ประกันความเสี่ยง เผื่อเกิดเหตุร้ายขนาดทำงานไม่ได้ หรือถึงกับเสียชีวิต(มีพ่อแม่ลูกเมียอยู่ข้างหลัง)
- เก็บเพื่อจะรวยไง
ทุกเหตุผลถูกหมดครับ แต่ถ้าให้เรียงลำดับความสำคัญล่ะ ????
ใช่ครับ ความร่ำรวยคือเหตุผลสุดท้ายที่สำคัญน้อยที่สุด!!!!!!!
ตุ่ม A = เงินสดเอาไว้ใช้ยามฉุกเฉิน
ตุ่มนี้สำคัญสุดครับ ต้องเติมตุ่มนี้ให้เต็มก่อน ถ้ายังไม่เต็ม อย่าได้กระแดะคิดหวังร่ำรวยเลยเชียว
สูตรคำนวณเงินสดฉุกเฉิน โดยทั่วไปคำนวณจากภาวะฉุกเฉินที่พบบ่อยว่า
ถ้าเราเกิดอุบัติเหตุรถคว่ำแข้งขาหักทำงานไม่ได้ หรือเกิดซวยโดนไล่ออกจากงาน
คนส่วนใหญ่ใช้เวลารักษาตัวจนกลับไปทำงาน หรือเตะฝุ่นหางานทำจนกว่าจะได้งานใหม่ จะใช้เวลา เฉลี่ย 6 เดือน กลับไปทำงานแล้ว ต้องรอเวลาเงินเดือนออก 1 เดือนถึงได้ตังค์ รวมเป็นช่วงเวลาที่เดือดร้อนเฉลี่ย 7 เดือน
7 เดือนนี้คุณจะมีชีวิตรอดไปถึงวันเงินเดือนออกรอบต่อไปหรือไม่ ????
ฉะนั้น เงินสดที่ควรเก็บเผื่อฉุกเฉินคือ " ค่าใช้จ่ายเฉลี่ยต่อเดือนของเรา x 7 " = ปริมาณเงินที่ต้องเติมให้เต็มตุ่ม A ครับ
วันนี้คุณรู้หรือยัง ว่าค่าใช้จ่ายเฉลี่ยต่อเดือน เพื่อความอยู่รอดของคุณ คือเท่าไหร่?
ถ้ายัง .... ได้เวลาจดบัญชีรายรับรายจ่ายแล้ว
สำหรับคนขี้เกียจเหมือนผม แสนรำคาญที่ต้องมาจดค่าใช้จ่ายจิปาถะ อย่างน้อยขอให้ฝืนจดซักเดือนเดียวก็ยังดี
การจดบัญชีทำให้คุณรู้รอยรั่ว ว่าค่าน้ำหวาน ค่ากาแฟที่คุณจ่ายไปหลังอาหารเที่ยงทุกวัน มันฟุ่มเฟือยและดูดเงินคุณหายไปขนาดไหน รอยรั่วไหนอุดได้ รอยไหนอุดไม่ได้??
เมื่อจดครบเดือนแล้ว ให้วิเคราะห์สรุปว่า ค่าใช้จ่ายฟุ่มเฟือยไหนที่เราจะตัดออก หรือลดปริมาณให้เหลือแค่ 1 ครั้งต่อสัปดาห์ แล้วเราจะได้เคาะตัวเลขค่าใช้จ่ายจำเป็นที่แท้จริงออกมา รักษาวินัยให้มันอยู่แค่นั้นให้ได้ทุกเดือน
และเมื่อเอามาคูณ 7 , มันคือเป้าหมายของตุ่ม A เติมเงินในตุ่มนี้ให้เต็มตามจำนวนเป้าหมาย เสร็จแล้วปิดตุ่มทิ้ง ฝังลืมไปเลยครับ ห้ามถอนเงินประกันความเสี่ยงของเราออกมาใช้ ถ้าไม่มีญาติป่วยหนักต้องใช้ตังค์ หรือเกิดเหตุร้ายข้างต้น ฝังทิ้ง แปลว่า " ไม่ฝากเงินเพิ่มในตุ่มนี้ " ด้วยนะครับ !!!!! ให้ปิดตายตุ่มนี้ไปเลย
เงินที่เหลือล้นจากตุ่มนี้ เอาไปใส่ตุ่ม B ต่อครับ
ตุ่ม B = เงินประกันความเสี่ยงขั้นวิกฤติ
ตุ่ม B นี้คือการประกันความเสี่ยงแผนสำรอง หากเจอเหตุที่หนักหนาสาหัสยิ่งกว่ากว่าตุ่ม A แตกครับ
คือ ถ้าเราไปไม่ถึงดวงดาว เกิดอุบัติเหตุพิการ เป็นภาระกับคนอื่นตลอดชีวิต ล่ะ?? คนที่ดูแลเรา ต้องการเงินเท่าไหร่ในการพาตัวเขาและเราให้รอด
สำหรับคนมีลูกเมีย ถ้าเราถึงกับตายไปก่อนล่ะ คนข้างหลังจะเป็นยังไง???
ฉะนั้นควรเจียดเงินมาซื้อประกันชีวิตเอาไว้เพื่อให้ได้วงเงินเหมาะสมที่จะคุ้มครองเราและคนข้างหลังเราได้..........
แต่ในการ ทำประกัน อย่ามองที่ผลตอบแทน เพราะเราต้องการ "ประกันความเสี่ยง" ไม่ใช่การลงทุน
พูด ง่ายๆ อย่าซื้อประกันประเภท ที่ส่งเบี้ยแค่ 5 ปี ปีที่10 รับเงินคืนพร้อมดอกเบี้ย 10-20% สูงโคตร แต่..............มันคุ้มครองคุณแค่ 10 ปีนะ
และที่สำคัญ มันคือดอกเบี้ย 10-20% ต่อ 10 ปี ไม่ใช่ 10-20% ต่อ 1 ปี !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
อย่าถูกเขาหลอกนะครับ
ที่ สำคัญ ประกันชีวิต ไม่เหมือนเงินฝากธนาคาร คือถอนไม่ได้!!!!!! ถ้าคุณยกเลิกสัญญาขอปิดบัญชี ถอนเงินก่อนจะครบสัญญา ขาดทุนครับ เงินต้นก็ได้ไม่ครบ ดอกเบี้ยเป็นอันยกเลิกครับ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เราซื้อประกันความเสี่ยง เราไม่ได้หวังรวยจากดอกเบี้ยประกันชีวิต
ดอกเบี้ยสูงจะมีประโยชน์อะไร ถ้าค่าครองชีพสูงตาม?????
ถามตัวเองเหอะ ว่า สิบปีที่แล้ว ก๋วยเตี๋ยว ชามละกี่บาท เดี๋ยวนี้ กี่บาท????
ดอกเบี้ยที่ว่าสูง ทันกับราคาก๋วยเตี๋ยวที่เพิ่มขึ้นไหม???
ใจเย็นนะครับ เดี๋ยวไปถึงตุ่ม C เราจะพูดเรื่อง หาดอกเบี้ยให้สูงยิ่งกว่าสูงโคตรได้อย่างไร
แต่ในตุ่ม B นี้เราจ่ายเงินเพื่อต้องการแค่ "การประกันความเสี่ยงเท่านั้น " ไม่ได้หวังจะได้เงินคืนเลยครับ
ฉะนั้นที่ถูกแล้ว ให้เลือกแบบประกันที่ "แทบไม่ได้รับเงินคืนเลย " เพราะแบบประกันพวกนี้ จะมีลักษณะดังต่อไปนี้
1. คุ้มครองยืดยาว ถึงอายุ 60 หรือตลอดชีวิต
2. เบี้ยถูกมากกกกกก สมัยผมซื้อ(นานแล้ว)
บทแทรก
ผมจะขอแยกแยะให้เพื่อนๆฟังดังนี้
1.
ในบทนำผมได้บอกแล้วว่า รถ และบ้านไม่ใช่ สินทรัพย์ แต่เป็นทรัพย์สิน หรือ Robert Kiyosaki เรียกว่าหนี้สิน
เพราะมันเป็นสิ่งที่ผลาญเงินคุณ จะเรียกมันว่าเป็นสินทรัพย์ไม่ได้
ค่าน้ำมันเอย ค่าซ่อมบำรุงเอย มีบ้านก็ต้องจ่ายค่าน้ำค่าไฟ ค่าซ่อมบำรุงจิปาถะ มันดูดเงินเราทุกวัน จึงเรียกมันว่า "หนี้สิน"
ส่วน สินทรัพย์ = สิ่งที่ผลิตรายได้ให้เรา สม่ำเสมอ แม้เราจะไม่ได้ทำงาน แต่สิ่งเหล่านี้จะทำงานหาเงินแทนเรา เช่น หุ้น ตราสารหนี้ บ้าน/ อสังหาริมทรัพย์ที่มีไว้เช่าหรือขาย
แต่คุณคนดีที่หนึ่ง ได้แปลง "หนี้สิน" เป็น "สินทรัพย์" โดยเอารถนั้นมาลงทุนขนของไปขาย เช่นเดียวกับคนที่ซื้อบ้าน ซื้อคอนโด แล้วปล่อยให้เช่า หนี้สินนั้นจะกลายเป็น ทรัพย์สิน คือผลิตเงินให้เราได้
แต่กรณีรถนี้ยังไม่เป็น "สินทรัพย์" โดยสมบูรณ์นะครับ เพราะ "สินทรัพย์" โดยสมบูรณ์ ต้องมีความสามารถในการผลิตเงินให้เราได้ โดยที่เราไม่ต้องไปนั่งเฝ้ามัน เช่นการมีบ้านให้เช่า เราก็ไปเที่ยวหลั่ลล้าตจว.ได้เลย สิ้นเดือนค่อยเดินมาเก็บเงิน
2.ประธานบริษัท Amway มักเล่าเรื่องน่าประทับใจเรื่องหนึ่งว่า ตอนเขาเด็กๆ พ่อเขาทำงานเป็นพนง.ออฟฟิศต๊อกต๋อยแห่งหนึ่ง พอเลิกงานแล้วเขากลับมาเปิดบ้านเป็นอู่ซ่อมรถหารายได้พิเศษ เขาถามพ่อว่า ทำไมพ่อต้องทำงานหนักแบบนี้???
พ่อตอบว่า "ลูกเอ๋ย ในเวลาราชการ พ่อทำงานเพื่อความอยู่รอด แต่นอกเวลาราชการ พ่อทำงานเพื่อสร้างอนาคต "
ใครเอาแต่บ่นว่าจน แล้วยังไม่ได้ทำอย่างนี้ ..................................................................................... " หุบปากไปเลย "
เมื่ออ่านจบบทที่ 2 แล้ว คุณคงรู้แล้วว่า
สมการคนรวยที่แท้จริงคือ ราย ได้ – เงินเก็บ – ค่าใช้จ่าย fix (เช่นค่ามือถือ ค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำค่าไฟ ที่เรารู้อยู่แล้ว) - ใช้หนี้(ไม่มีหนี้ก็ให้พ่อแม่) – เงินลงทุน(และทำบุญ) = ค่าใช้จ่ายจิปาถะที่เหลือเอาตัวรอดให้ได้ถึงสิ้นเดือน
ได้เวลา workshop แล้วจ้า พวกซุ่มแอบดูทั้งหลายยยยยยย แสดงตัวส่งการบ้านซะดีๆ
การบ้าน 1
ให้ทุกคนลองส่งการบ้านว่า ถ้าใช้สมการนี้กับตัวเองแล้ว ใส่ตัวเลขออกมาเป็นเท่าไหร่?
ถ้าอาย จะใส่เป็นเปอร์เซ็นต์ก็ได้ครับ เช่น ราย ได้ – เงินเก็บ – ค่าใช้จ่าย fix (เช่นค่ามือถือ ค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำค่าไฟ ที่เรารู้อยู่แล้ว) - ใช้หนี้(ไม่มีหนี้ก็ให้พ่อแม่) – เงินลงทุน(และทำบุญ) = ค่าใช้จ่ายจิปาถะที่เหลือเอาตัวรอดให้ได้ถึงสิ้นเดือน คือ 100% - 30% - 30% - 10% = 30% อย่างนี้ก็ได้
ฝากการบ้านท้ายบทที่ 3 ด้วยนะครับ
คำถามท้ายบท
3.1 ถ้าตุ่ม C ของคุณเป็นเงินฝากประจำที่ให้ดอกเบี้ยสูงสุด ตอนนี้ธนาคารไหนให้ดอกเบี้ยสูงสุด อัตราดอกเบี้ยเท่าไหร่? (อนุญาตให้พึ่งอากู๋หาคำตอบได้)
3.2 จากคำตอบข้อแรก หากคุณฝากเงินทุกเดือนด้วยบัญชีดังกล่าว ประมาณ 1000 บาทต่อเดือน ทุกเดือน ปีที่1 ยอดเงินในบัญชีเท่ากับเท่าไหร่ ไล่ไปถึงปีที่ 20 จะมียอดเงินฝากเท่าไหร่ โดยให้คิดอัตราดอกเบี้ยทบต้นด้วย?
บทแทรกท้ายบทที่3
จะเห็นว่า ในตุ่มเก็บเงิน A B C นี้
มีตุ่มA เท่านั้นที่เป็นเงินร้อน คือ ต้องเก็บในที่สภาพคล่องสูง เช่นฝากธนาคาร
มีเหตุฉุกเฉินเมื่อไหร่ต้องถอนมาใช้ได้ทันที
ส่วน ตุ่ม B กับ C เป็นเงินเย็นเจี๊ยบ แช่แข็งในส่วนที่ให้ผลตอบแทนสูงแต่ถอนยาก ถอนลำบาก คือมั่นใจว่า เรามีอะไรเดือดร้อน เราไม่แตะ สองตุ่มนี้ เงินสองตุ่มนี้ฝากแล้วปิดตาย อีก 2 – 20 ปีค่อยมาถอนได้
ปัญหาคือตุ่ม C นี่แหละ เป็นตุ่มที่พอเก็บเงินมากๆ ก็ยั่วใจ อยากถอนมาซื้อบ้านซื้อรถ จนเป้าหมายที่จะมี FF พังพินาศ ขอให้แยกแยะให้ดี อยากได้อะไร ก็หักเงินค่าใช้จ่ายไปซื้อสิครับ อย่ามาแตะตุ่มนี้เด็ดขาด!!!!!
เข้าใจแล้วนะ แต่ทีนี้มาถึงปัญหา ว่า ตุ่ม C แม้จะใหญ่โต แต่ถ้าดอกเบี้ยเท่าหอยมดอย่างงั้น เก็บตังค์ไปยังไงก็ท้อครับ
เรามีทางออกให้ แบ่งเงินจากตุ่ม C มาใส่ซอง " ลงทุน " สิครับ
อาจารย์ที่ผมนับถือท่านนึงสอนผมเสมอว่า
"จงอย่าแหกปากบ่นๆๆๆๆๆ แล้วสบัดตูดเดินจากไป.......เพราะนั่นแปลว่าคุณเห่าหอนโดยไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงอะไรเลย แต่จงบ่นต่อเมื่อ คุณมีข้อเสนอมายื่นกับผมว่า ไอ้โน่น ไอ้นี่มัน ไม่work และคุณขอเสนอว่าควรจะเปลี่ยนเป็นอย่างนั้นอย่างนี้..............
เพราะนั่นแปลว่า คุณมีพันธะสัญญาที่จะเปลี่ยนแปลง และคุณ"คิด"มาแล้วว่าน่าจะเปลี่ยนแปลงอย่างไง
นั่นแปลว่า คุณมีสมองและรู้จักใช้ ไม่ใช่เอาแต่เห่าหอนไปวันๆ"
ขอโทษที่ใช้คำแรง แต่ผมมีวันนี้ได้ เพราะอาจารย์ผมเฆี่ยนผมมาด้วยคำพูดแบบนี้จริงๆ
ขอบคุณ : บทความ โดยคุณ หล่อใสไร้รัก แห่งสยาม
